K78

De Swiss Alpine K78 is een loop van het soort waar ik jaren lang van gedroomd heb zonder me er aan te durven wagen. 79 km door de Alpen, met 2 serieus hoge bergen erin. Ik las jaren terug over dit soort lopen en dacht het zelf niet te kunnen, omdat ik bij een marathon meestal al helemaal gesloopt over de finish kwam en dit is bijna 2 keer zo lang en nog in de bergen ook. 

Het bleef knagen en ik ontmoette wat mensen die dit soort dingen gewoon deden. Ik word er ook niet jonger op en besloot te gaan proberen wat me altijd al zo mooi leek. Niet in één keer, maar met een geleidelijke opbouw. Dus vorig jaar eerst een 60 van Texel en de 50 km van de Trail des Fantomes. 

Dit jaar moest de K78 er aan geloven. Omdat ik voor deze afstand in de bergen niet goed wist hoe ik hiervoor moest trainen, heb ik aan zeer ervaren ultra-loper Bob Stultiens uit Weert gevraagd of hij me wilde helpen. Sinds februari loop ik op zijn schema’s, die me een keer of 5 naar de Ardennen en Duitsland hebben geleid om daar heuveltraining te doen.

Een lange duurloop van 7 uur moest gelopen worden. Ik heb me aan de ringdijk laten afzetten, heb de hele ringvaart gelopen en nog naar huis ook. Zo’n 68 km op een warme zaterdag in juni en de volgende dag gewoon weer een duurloop van 2 uur. En dat ging nog goed ook allemaal. 

Ruim een week voor de K78 zijn we de naar de camping bij Davos gereisd om enigszins aan de hoogte te wennen. Vorig jaar had ik hier al de K42 gelopen, dat is het laatste stuk van de K78 als marathon, ook best pittig en leuk trouwens.

De laatste helft van het parcours kende ik dus al. Voor het eerste deel moest ik het van het parcourskaartje en hoogteprofiel hebben. Dat leek de 1e 12 km vlak, dan een klimmetje en vervolgens een afdaling tot het 30 km punt.  

Nou globaal zal dat wel geklopt hebben, voor Zwitserse begrippen dan. Het ging het 1e stuk ook flink omhoog en omlaag. Ik heb daar menig Kopje van Bloemendaal voor mijn kiezen gehad, maar blijkbaar vinden ze dat geen berg, in elk geval te onbeduidend om op het hoogteprofiel te zetten. 

Al dat onvoorziene klimmen maakte het zwaar en de afda lingen waren ook bijzonder lastig. Het regende namelijk sinds 15 minuten na de start onophoudelijk en de paden werden spekglad. 

Het begin was dus veel zwaarder en lastiger dan ik voor zien had, wat maakte dat ik last kreeg van negatieve gedachten. Ik speelde met de gedachte om na 3 0 km of 42 km uit te stappen.

Gelukkig besefte ik zo net voor de 30 km wat het geval was en ben me gaan richten op de om geving en het publiek, dat ondanks het zeer slechte weer zeer enthousiast aanwezig was. Er van genieten dus.  

Dat lukte, de omgeving is er echt heel erg mooi. Na 42 km liep ik een stuk lekkerder, uitstappen was een gepasseerd station. Sterker nog, ik merkte dat ik voortdurend mensen aan het inhalen was.

Na afloop, zag ik aan de uitslagen dat ik ongeveer 150 K78 deelnemers heb ingehaald in de 2e helft, waar nota bene de ergste beklimmingen in zaten. 150 is ongeveer een kwart van alle finishers op de K78. 

De echte lange zware beklimmingen waren uiteraard zwaar, maar gingen prima. Na de laatste lange afdaling was het nog 12 km terug naar Davos. Vooraf had ik gezegd er tussen de 11 en 12 uur over te doen.

Ik kreeg door dat als ik nog even flink doorliep, er nog een tijd onder de 12 uur in zat. Zo gedacht, zo gedaan. Ook dit stuk heb ik nog veel mensen ingehaald, ook in dit stuk zaten nog gemene klimmetjes.

Maar ik haalde het. Eerst hoorde ik de finish, later zag ik ergens beneden de atletiekbaan liggen. Nog iets later liep ik de atletiekbaan op, om bijna jankend de finish over te gaan na 11 uur, 58 minuten en 45 secondes.

Een plek ergens in de middenmoot. Hier ben ik apetrots op en geniet ik nu nog van na. 

 

Hanna Vogel